W drugiej połowie XVIII wieku Amerykanie sprzeciwiali się polityce Wielkiej Brytanii dotyczącej spraw celnych i podatkowych związanych z importem herbaty. Wydarzenie z 16 grudnia 1773 roku przeszło do historii jako herbatka bostońska i stało się jednym z ważniejszych epizodów w drodze do niepodległości. Przekonaj się, jaką herbatę wtedy pijano i które gatunki zniszczono w morzu.

Czym była herbatka bostońska?

Nie było to towarzyskie spotkanie, ale protest ówczesnych mieszkańców Bostonu. Sprzeciwiali się polityce związanej z cłami, prowadzonej przez rząd Wielkiej Brytanii. Gdy w 1773 roku Kompania Wschodnioindyjska miała sporą nadwyżkę suszu, postanowiła, na mocy specjalnej ustawy, sprzedać ją w amerykańskich koloniach, pomijając cła i podatki.

W efekcie susz z Kompanii Wschodnioindyjskiej miał być znacznie tańszy niż ten bezpośrednio importowany z Chin przez Amerykanów. Jednocześnie, Amerykanie nie mieli swojej reprezentacji w brytyjskim parlamencie, co nie pozwalało im na bardziej dyplomatyczne rozwiązanie problemu. 

Co się wydarzyło w Boston Harbor 16 grudnia 1773 roku?

Przy nadbrzeżu Griffina zacumowane były trzy statki Kompanii Wschodnioindyjskiej. 17 grudnia planowany był ich rozładunek. Jednak w nocy kilkudziesięciu mężczyzn (według różnych źródeł od 30 do 130) z tajnego stowarzyszenia Sons of Liberty przeprowadziło bezkrwawą akcję. 

Przebrani za Indian Mohawk wtargnęli na statki i wrzucili do wody cały ładunek herbaty, doszczętnie go niszcząc. Jednocześnie zmusili kapitanów statków, aby podpisali oświadczenia, że oprócz herbaty nie uległy zniszczeniu inne towary.  

Jakie były skutki herbatki bostońskiej?

Nie wszyscy mieszkańcy kolonii wsparli działanie radykalnych patriotów. Wiadomo, że akcję potępił Benjamin Franklin, jeden z ojców założycieli Stanów Zjednoczonych. Miał zaoferować Kompanii Wschodnioindyjskiej zwrot pieniędzy z własnej kieszeni za poniesione szkody.

Wydarzenie było jednym z powodów wybuchu wojny, której efektem było ogłoszenie niepodległości od Wielkiej Brytanii i założenie Stanów Zjednoczonych Ameryki. Jako wolny kraj, USA mogły samodzielnie zajmować się handlem z Chinami. Dzięki sprowadzaniu herbaty do kraju, pojawili się pierwsi amerykańscy milionerzy, którzy z kolei zarobione pieniądze inwestowali m.in. w rozwój przemysłu stoczniowego.

Natomiast dla Wielkiej Brytanii oznaczało to zmiany w handlu - z powodów podatkowych, Brytyjczycy musieli zacząć płacić srebrem za sprowadzane z Chin jedwabie, ryż i herbatę. To z kolei doprowadziło do I wojny opiumowej w latach 1839-1842.

Jaka była jakość herbaty w XVIII wieku?

Czasem pod tą samą nazwą kupowano dobrą, a innym razem zupełnie niesmaczną mieszankę. Kupcy mieli jedną, nadrzędną zasadę - kupić tanio, sprzedać drogo. Remedium dla klientów była odpowiednia ilość cukru i mleka. Trzeba pamiętać, że w XVIII wieku wiedza na temat rodzajów i smaków herbaty była bardzo skromna. Choć herbata była towarem pierwszej potrzeby, nadal pozostawała czymś egzotycznym. 

Co gorsze, chińscy kupcy, chcąc zwiększyć swoją sprzedaż, wymuszali na plantatorach zwiększenie zbiorów. W rezultacie, po wiosennym zbiorze, który do tej pory ograniczał się do najwyższych, najdelikatniejszych liści, zbierano również liście z niższych partii krzewów, które dawały znacznie gorszy jakościowo napar.

W XVIII wieku Chińczycy na swoje potrzeby suszyli herbatę w formie sprasowanych cegieł, co ułatwiało transport i handel. Europejczycy i mieszkańcy brytyjskich kolonii woleli jednak herbatę w luźnym suszu i właśnie w tej formie transportowano ją w skrzyniach.

Które gatunki herbaty wrzucono do morza w Boston Harbor?

Do morza trafiły 342 skrzynie, w których znajdowało się pięć rodzajów herbaty. Niektóre z nich nieco zmieniły nazwę od tamtych czasów - a właściwie łaciński zapis ich nazw jest bardziej zbliżony do oryginalnej nazwy - ówcześnie używane nazwy często były przekręcane przez marynarzy.

  • Czarna herbata Bohea (Wuyi). Herbata produkowana na zboczach gór Wuyi w Fujian. Najczęściej czarna, choć zdarzały się także oolongi. Ówcześni koloniści ich nie rozróżniali. Bohea była najpopularniejszą czarną herbatą zarówno w Wielkiej Brytanii, jak i na terenie dzisiejszych Stanów Zjednoczonych. 

  • Czarna herbata Congou (Gong Fu). Również czarna herbata pochodząca z prowincji Fujian, o nieco wyższej jakości niż Bohea.

  • Czarna herbata Souchong (Xiao Zhong). Podtyp herbaty Bohea, czarna herbata produkowana z młodych liści rosnących na krzewach na zboczach gór Wuyi.

  • Zielona herbata Hyson (Xi Chuan). Najlepsza jakościowo zielona herbata tamtych czasów, pochodząca z wiosennych zbiorów. Podobno jej wielkimi fanami byli Thomas Jefferson i George Washington, dwaj z ojców założycieli Stanów Zjednoczonych.

  • Zielona herbata Singlo. Pierwotnie nazwą tą określano herbatę zbieraną na zboczach góry Sung-lo (Huang Shan) w prowincji Anhui. Z czasem określenie to odnosiło się do większości zielonych herbat, które były gorszej jakości niż Hyson.