Nazwę yerba mate najprawdopodobniej wymyślili jezuici, którzy wyjechali do Ameryki Południowej krzewić wiarę wśród dzikich plemion. Początkowo Indianie pili napój, nazywany tu caá, cedząc go przez zęby. Dopiero z czasem zaczęli stosować trzcinowe bombille.
Zgodnie z legendą, roślinę w podzięce za uratowanie życia przed jaguarem przyniosły Boginie Księżyca i Chmury. Miała to być roślina, z której można przyrządzić napar przyjaźni. Na kanwie tej historii powstał rytuał przypominający fajkę pokoju. Gospodarz, nazywany matero, zaparzał yerba mate w jednym naczyniu i po kolei częstował gości siedzących w kręgu.
“Yerba” to po hiszpańsku “zioła”, a “mate” pochodzi od “mati”, czyli tykwy w języku keczua. Popularna yerba mate to wysuszone i zmielone liście oraz patyczki pochodzące z ostrokrzewu paragwajskiego.
Największą popularnością yerba mate cieszy się Argentynie, Brazylii, Paragwaju i Urugwaju, ale znana jest również w krajach Bliskiego Wschodu, przede wszystkim w Libanie i Syrii. Od lat powoli zyskuje popularność również w Europie.
Indianie pili napar z ostrokrzewu paragwajskiego, by rozjaśnić umysł i zniwelować uczucie głodu. Współczesne badania wykazały, że yerba mate ma dobry wpływ na organizm:
Ponadto regularne picie yerba mate zaleca się w walce z otyłością. Napar działa dwojako - powoduje uczucie sytości, co zmniejsza prawdopodobieństwo podjadania, ale również przyspiesza przemianę materii.
Aby prawidłowo przygotować yerba mate, potrzebne jest matero, czyli naczynie do zaparzania, pierwotnie wykonywane z tykwy, później również z drewna lub ceramiki. Sam proces przygotowania naczynia do zaparzania jest tak istotny, że doczekał się własnej nazwy - curado.
Fusy umieszcza się w tykwie, zalewa wodą o temperaturze 75°C i odstawia na 12 godzin. Następnie matero trzeba wypłukać i wyskrobać ze ścianek resztki. Kolejnym krokiem jest wypełnienie naczynia świeżym suszem do 75% pojemności i zalanie go wodą o temperaturze 75°C. Następnie należy odstawić naczynie z naparem na dobę. Dopiero wtedy jest gotowe do przyrządzenia yerba mate.
Samo zaparzanie również jest dość czasochłonne. Matero należy wypełnić suszem według własnych preferencji - od 25 do 75% pojemności. Ponieważ susz składa się ze sproszkowanej części i patyczków, należy zadbać o ich odpowiednie ułożenie w naczyniu, by pył nie zatkał sitka w bombilli. Najłatwiej zrobić to, zakrywając otwór dłonią i odwracając naczynie do góry dnem. Po kilku potrząśnięciach wystarczy delikatnie przechylić matero, by susz ułożył się pod skosem.
Susz zalewamy wodą w odpowiedniej temperaturze, pomiędzy 65 a 85°C. Różne rodzaje yerba mate wymagają różnej temperatury zaparzania, dlatego zawsze należy to sprawdzić na opakowaniu. Wody wlewamy tyle, by przykryć susz. Po ok. 5 minutach dolewamy wody do pełna. Bombillą nie należy mieszać naparu. Zależnie od jakości suszu, wodę można dolewać jeszcze kilka lub kilkanaście razy.
Wyznaje zasadę, że książek i wiedzy nigdy za wiele.
Nałogowo zbiera baśnie i mitologie. Wieczór bez lektury i dobrej herbaty uważa za stracony.
Tagi: herbata, yerba mate, przygotowanie
Od 2010 roku najlepszy sklep z kawą © Świeżo Palona ®. Wszelkie prawa zastrzeżone.
