Żółta herbata to specyficzna postfermentowana herbata o bardzo niskiej zawartości teiny, która, jak twierdziło wielu chińskich cesarzy, zapewnia nieśmiertelność. Ma delikatny smak i aromat. Jak parzyć żółtą herbatę? Wbrew pozorom jest to bardzo proste i przypomina proces parzenia zielonej herbaty. Nie należy jej mylić z żółtą herbatą z Egiptu.

Co to jest żółta herbata?

Za czasów panowania dynastii Qing, prawdopodobnie na przełomie XVII i XVIII wieku, rolnicy mogli płacić podatki w dowolnej formie. Ponieważ często trudnili się uprawą herbaty, najchętniej oddawali ją zamiast pieniędzy. Aby poborcy podatkowi wybrali herbatę zamiast innej zapłaty, demonstrowano im zbiory najlepszej jakości. Jako że żółty był kolorem cesarskim, herbatę przechowywaną dla poborców nazywano właśnie żółtą herbatą, czyli najlepszą.

Prawdopodobnie były to jednak różne rodzaje herbat. Żółta herbata tamtych czasów nie była nigdy eksportowana, toteż gdy w latach 80. XX wieku rozpoczęto prace nad przywróceniem żółtej herbaty, opierano się raczej na niejasnych przekazach. Niemniej właśnie wtedy opisano proces, jakim poddawane są pąki i liście, aby powstała z nich żółta herbata.

Dzisiaj herbata żółta to herbata postfermentowana. Początkowo liście traktuje się tak, jak przy produkcji zielonej herbaty - suszy się je i podgrzewa, aby zapobiec fermentacji i zachować zielony kolor. Jeśli z liści ma powstać żółta herbata, poddaje się je kolejnemu zabiegowi - zagrzewa na parze, by nabrały odpowiedniej wilgotności, a następnie szczelnie zawija w tkaniny i odkłada na kilka dni. W tym czasie w liściach następują procesy chemiczne, dzięki którym późniejszy napar będzie miał wyjątkowy smak i aromat. 

Kolor suszu uzależniony jest od składu. Im więcej pączków kwiatów, tym jest on bardziej złocisty. Jeśli susz zawiera również dużo liści, kolor staje się ciemniejszy, zielony. Sam napar podobnie przybierać może różne odcienie - od jasnego, słomkowego, po zielonkawy. To, co najbardziej jednak charakterystyczne w żółtej herbacie, to kolor, jaki pojawia się na białej porcelanowej filiżance, w której podajemy napar. Gdy w odpowiedni sposób pada światło, na ściankach naczynia powinien odbijać się delikatny, łososiowy kolor. 

Właściwości żółtej herbaty

Ponieważ podczas przygotowywania liści do suszenia zachodzą w nich specyficzne reakcje chemiczne, żółta herbata zawiera bardzo mało kofeiny, dzięki czemu nadaje się nawet jako rozgrzewający napój przed snem. Można również podawać ją dzieciom jako mniej pobudzający zamiennik czarnej herbaty.

Dawniej żółta herbata była tak wysoko ceniona, że mógł pić ją wyłącznie cesarz. Wszystko z powodu jej działania - podobno picie żółtej herbaty gwarantowało nieśmiertelność. Żaden cesarz nie przetrwał do naszych czasów, by to potwierdzić, jednak nie można zaprzeczyć wysokiemu stężeniu przeciwutleniaczy, które niwelują wolne rodniki odpowiedzialne za procesy starzenia się naszych komórek. 

Żółta herbata ceniona jest za swój delikatny, odświeżający smak, który jest efektem między innymi niskiej zawartości garbników, które nadają innym herbatom goryczy. Nie podrażnia żołądka, a jednocześnie wspomaga trawienie i pomaga w oczyszczaniu organizmu. 

Jak parzyć żółtą herbatę?

Proces parzenia żółtej herbaty nie należy do szczególnie skomplikowanych. Najważniejsze to ostudzić wodę do temperatury ok. 80 stopni Celsjusza, podobnie, jak w przypadku herbat zielonych. Jedną łyżeczkę suszu zalewamy 200 ml wody i odstawiamy do zaparzenia na 3 minuty. Po tym czasie oddzielamy napar od liści, które można zalewać jeszcze kilkakrotnie, nieco wydłużając czas parzenia.

Żółta herbata z Egiptu

Często popełnianym błędem jest nazywanie herbatą tzw. żółtej herbaty z Egiptu. To żółty napar o bardzo charakterystycznym smaku, który początkowo wielu osobom nie przypada do gustu. Dopiero z czasem kubki smakowe przyzwyczajają się i picie takiego naparu staje się przyjemne. Napar wytwarza się poprzez zaparzenie nasion kozieradki, popularnej rośliny od wieków wykorzystywanej w medycynie naturalnej. Do dzisiaj herbata z kozieradki popularna jest w Egipcie, stąd nazwa.