Naczynie do picia herbaty wcale nie jest takie oczywiste. Na całym świecie istnieją różne tradycje nie tylko związane z parzeniem herbaty, ale również
z podawaniem jej. W Polsce przyzwyczailiśmy się do trzech typów naczyń - do porcelanowych filiżanek, kubków i szklanek. Które z nich pasują na jaką okazję?

W czym pije się herbatę na świecie?

Ile kultur, tyle różnych naczyń do podawania herbaty. Tam, gdzie tradycja picia herbaty jest najdłuższa, naczynia są najbliższe naturze, wykonane z drewna lub owoców. Kolejne naczynia to historia rozwoju przemysłu - od ceramiki, przez porcelanę, aż po szkło.

  • Porcelanowe filiżanki

Od kiedy chińska porcelana przybyła do Europy, mieszkańcy Starego Kontynentu zakochali się w tym delikatnym materiale. I nic dziwnego - porcelana pozwala w pełni cieszyć się smakiem naparu, ponieważ w żaden sposób nie wchodzi z nim w reakcję. Ciepły napój delikatnie ogrzewa naczynie, które jednak nie nagrzewa się na tyle, by sparzyć. 

I, oczywiście, nie sposób przecenić urody porcelanowych wyrobów. Bogato zdobione, początkowo wręczane były jako królewskie prezenty. Dopiero z czasem porcelana pojawiła się w mieszczańskich domach, i do dzisiaj pozostaje symbolem elegancji i dobrego gustu. Na pchlich targach zabytkowe zestawy porcelanowych filiżanek wraz z czajniczkiem potrafią kosztować majątek.

  • Zdobione szklanki z Maroka

Zazwyczaj tworzą piękny komplet razem z bogato zdobionym czajnikiem. Marokańskie szklanki urzekają zdobieniami, kolorami i kształtem. Mają dość małą pojemność w porównaniu do szklanek spotykanych w Polsce, przeważnie to 100-150 ml. Herbatę zaparza się w dzbanku dla wszystkich, a po opróżnieniu szklanki przez biesiadnika, dolewa się kolejną porcję napoju. 

  • Azjatyckie czarki

W tym przypadku również herbatę zaparza się w większym imbryku, a napój rozlewa do czarek. Obejmuje się je obiema dłońmi i powoli delektuje napojem. Chociaż czarki pozbawione są uchwytów, nie sposób poparzyć się naczyniem - sam napój ma temperaturę odpowiednią do picia, więc czarka raczej przyjemnie ogrzewa dłonie. Czarki najczęściej są ceramiczne, choć można spotkać również żeliwne. 

  • Kuksa z północy

Drewniany kubek na herbatę pochodzących z północnych regionów Europy. Spotkać je można w niektórych regionach Finlandii, Szwecji, Norwegii oraz Rosji. Dawniej z takich kubków korzystały ludy Sami, dzisiaj jest popularną pamiątką sprzedawaną turystom. 

Tradycyjne kubki kuksa wykonuje się z drewna, które suszone jest w odpowiednich warunkach, aby nie popękało. Kubki różnią się od siebie nieco kształtem i rozmiarem wynikającym z lokalnych zwyczajów. Zazwyczaj jednak są szersze niż wyższe, przypominają nieco połączenie czarki z filiżanką. Kuksy myje się ręcznie, samą wodą, bez użycia detergentów. Naczynie należy wytrzeć do sucha i pozostawić w przewiewnym miejscu. Od czasu do czasu kuksę można zaimpregnować olejem lnianym.

  • Tureckie tulipany

W Turcji tradycja picia mocnej, czarnej herbaty jest bardzo silna, choć wbrew pozorom - krótka. Po I wojnie światowej import kawy do kraju okazał się bardzo drogi, więc herbata stała się tanim zamiennikiem lubianego dotychczas napoju. Herbatę zaparza się bardzo mocną, by przypominała kawę oraz intensywnie słodzi.

Bardzo ważne są również charakterystyczne, małe szklanki do tego napoju. To małe, proste naczynia, które w połowie wysokości mają wcięcie. Szklanki mają kojarzyć się z kielichem tulipana, który jest narodowym kwiatem Turcji.

  • Matero z owocu tykwy

Popularna w Ameryce Południowej, szczególnie w Argentynie yerba mate, przygotowywana jest w specyficzny sposób, toteż samo naczynie jest inne. Tu nie oddziela się liści od naparu po zaparzeniu, do filtrowania używa się bombilli, specjalnej słomki. Naczynie, matero, zazwyczaj wykonane jest z drewna lub owocu tykwy. Po każdym użyciu trzeba je delikatnie umyć, nie używając detergentów i osuszyć. 

Kubek czy szklanka na herbatę?

W Polsce szklanka do herbaty kojarzy się z poprzednia epoką i pochodzącymi zza wschodniej granicy metalowymi koszyczkami na nią. Szklanki z cienkiego szkła spotkało się w każdym domu, choć naczynia były tak delikatne, że z czasem pozostawała tylko kolekcja koszyczków. 

Później przyszła epoka grubych kubków, mocnych i wytrzymałych. Czasami nawet plastikowych, co na szczęście nie trwało zbyt długo, bo nie dość, że nie są zbyt estetyczne, to jeszcze potrafią nadać naparowi nieprzyjemny posmak. Plastikowe kubki nadają się najwyżej do podawania letnich napojów małym dzieciom, które dopiero uczą się pić z naczynia.

Dzisiaj kubki i szklanki mają mnóstwo wzorów i kształtów, ale nadal nie są mile widziane w oficjalnych sytuacjach. Mimo to picie herbaty z kubka ma swój urok, szczególnie, gdy mamy ochotę na rozgrzewający napar w zimowy wieczór. Kubek czy szklanka dobrze mogą więc sprawdzić się w domu, z bliskimi, ale nie podczas oficjalnego spotkania. Wtedy lepszy będzie zestaw porcelanowych filiżanek.