Herbata w Indiach znana była już prawdopodobnie w XVI wieku. To z tego okresu pochodzi zapis holenderskiego podróżnika, Jana Huyghena van Linschotena, na temat tajemniczej rośliny, która wykorzystywana jest przez miejscowych jako warzywo oraz do przyrządzania napoju. Choć nie ma potwierdzenia, jaka była to roślina, przyjmuje się, że odkrywca pisał właśnie o herbacie.

Początki europejskich upraw herbaty w Indiach wiążą się z ekonomią. Pogłębiający się od XVIII wieku konflikt Imperium Brytyjskiego z Chinami sprawiał, że ceny suszu stawały się coraz wyższe. Mieszkańcy Starego Kontynentu zaczęli więc szukać nowych miejsc na terenach podległych Koronie, gdzie można by uprawiać herbatę.

Początki nie były łatwe. Klimat i jakość gleby na większej części obszaru Indii nie sprzyjały uprawie krzewów herbacianych. Kolejne próby spełzały na niczym. W końcu, na początku XIX wieku, szkocki podróżnik Robert Bruce trafił na terenie stanu Assam na roślinę, której liście miejscowi przygotowywali w podobny sposób jak Chińczycy. Była również podobna w smaku. Po kilku latach, gdy udało się zbadać próbki uznano, że jest to odmiana herbaty, dzisiaj znana pod nazwą camellia assamica.

Indyjska herbata Assam

Właśnie ze względu na hodowanie tu przez lokalną ludność odmiany herbaty, Brytyjczycy wybrali północną część stanu na stworzenie pierwszej dużej plantacji w Indiach. Od 1840 roku działała tu Assam Tea Company.

Herbata Assam to najmocniejsza odmiana pochodząca z Indii. Ma mocny, nieco cierpki smak i ciemną barwę. Często wykorzystywana jest do tworzenia mieszanek English Breakfast. Dzięki wyrazistemu smakowi świetnie komponuje się z mlekiem - zarówno pod postacią bawarki, jak i indyjskiej chai masala.

Herbata Darjeeling z Indii

Nieco na zachód od stanu Assam, w Dardżylingu, nad odmianą, która przyjmie się w tej okolicy, pracował Archibald Campbell. Po kilku latach prób i błędów uzyskał krzyżówkę odmiany Assam i chińskiego krzewu, którą dziś znamy pod nazwą Darjeeling. Pierwszą plantację założył w 1850 roku.

Indyjska herbata Darjeeling ma smak łagodniejszy niż Assam, można wyczuć delikatnie kwiatowe i owocowe nuty. Kolor również jest jaśniejszy. Oprócz czarnych herbat, z których szybko zasłynął region, z czasem na plantacjach zaczęto wykorzystywać liście również do tworzenia herbat zielonych czy białych.

Indyjska herbata z Nilgiri

W południowej części gór Nilgiri, na terenie dzisiejszego stanu Kerala, w latach 70. XIX wieku Brytyjczycy uprawiali różne rośliny. W końcu stało się jasne, że region ten doskonale nadaje się do uprawy herbaty. Plantacje pełną parą ruszyły w 1880 roku.

Plantacje w tutejszych górach wyglądają zupełnie inaczej niż we wschodniej części kraju. Z powodu górzystego terenu łatwiej było podzielić teren na mniejsze uprawy, którymi zarządza wielu rolników. Zbiory odsprzedają do fabryk, w których liście są poddawane obróbce. Dlatego też herbaty z Nilgiri częściej spotkać można w mieszankach, przede wszystkim w English Breakfast. Napar z czystych liści tutejszej herbaty jest nieco pikantny i cytrusowy.